Τον Ιούλιο του 1976 ο Γκάρι Γκίλμορ μπήκε σε ένα πρατήριο βενζίνης και πυροβόλησε το φύλακα – ένα φοιτητή. Το επόμενο βράδυ ανάγκασε έναν υπάλληλο ξενοδοχείου με την απειλή όπλου να του παραδώσει το ταμείο. Έπειτα ο Γκίλμορ ζήτησε από το θύμα του να γονατίσει, και τον πυροβόλησε στο κεφάλι.
Πολλοί Αμερικανοί σκέφθηκαν ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν άξιος θανάτου για τους εν ψυχρώ φόνους του. Αλλά όταν ένας δικαστής στην Πολιτεία Γιούτα τον καταδίκασε σε θάνατο με εκτελεστικό απόσπασμα, ολόκληρο το έθνος βρέθηκε σε διαμάχη. Σύμφωνα με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, κανένας δεν είχε εκτελεσθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για σχεδόν δέκα χρόνια. Οι θάλαμοι αερίων και οι ηλεκτρικές καρέκλες είχαν περάσει σε απραξία, και η προοπτική της επαναλειτουργίας τους ενόχλησε πολλούς.
Οι δικηγόροι για το δικαίωμα ζωής προσπάθησαν απεγνωσμένα να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής του Γκίλμορ, αν και ο ίδιος είπε ότι ήθελε να πεθάνει. Ομάδες κατά της θανατικής ποινής διαμαρτυρήθηκαν έντονα, χαρακτηρίζοντάς την απάνθρωπη παγανιστική τελετουργία. Άλλοι επικροτούσαν την ανάγκη της θανατικής ποινής ως προληπτικό για εκείνους που σκέπτονται να σκοτώσουν εν ψυχρώ. Μερικά άτομα τηλεφώνησαν στις φυλακές της Πολιτείας Γιούτα ζητώντας να συμμετέχουν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Και έτσι η δημόσια συζήτηση άναψε. Ήταν ορθό για την Πολιτεία να σκοτώσει τον Γκίλμορ; Δεν υπήρχε περίπτωση σωτηρίας; Ποιος ήταν ο πιο ανθρωπιστικός τρόπος εκτέλεσης των καταδικασμένων εγκληματιών; Μερικοί σκέπτονταν μια ένεση θανατηφόρου ναρκωτικού θα ήταν ο πιο ανώδυνος. Άλλοι στήριζαν ότι η ζωή τελειώνει πιο γρήγορα στην αγχόνη.
Αλλά σε όλη αυτή τη συζήτηση κανένας δε σκέφθηκε έναν άλλο τρόπο θανατικής ποινής. Κανένας δεν πρότεινε να βασανισθεί ο Γκίλμορ μέχρι θανάτου. Το ποινικό μητρώο του βάραιναν δολοφονίες. Είχε αφαιρέσει δύο ζωές. Αλλά ούτε οι υποστηρικτές της θανατικής ποινής πρότειναν ο Γκίλμορ να πληρώσει τους φόνους του με φυσική αγωνία. Ούτε ένας πρότεινε να καεί αργά μέχρι να πεθάνει.
Αλλά πολλοί ειλικρινείς χριστιανοί υποθέτουν ότι ο ουράνιος Πατέρας μας θα κάνει κάτι χειρότερο από αυτό. Λένε ότι οι ασεβείς πρέπει να βασανίζονται για να πληρώσουν τις αμαρτίες τους. Και ακόμη περισσότερο. περιγράφουν το χώρο εκτέλεσης του Θεού σαν ένα τόπο με ατέλειωτα βάσανα, έναν τόπο όπου η αγωνία των καταδικασμένων συνεχίζει αιώνια.
Τι συμβαίνει στους ασεβείς στην κόλαση; Και πώς ταιριάζει η τελική μοίρα τους με την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού; Θα βρούμε την απάντηση σε αυτό το Τεύχος.
1. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Για 6.000 χρόνια ο Θεός παρακαλούσε τους ανθρώπους να επιστρέψουν σε Αυτόν και να γλιτώσουν από την αμαρτία. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει ένα τυπικό κάλεσμα:
Ο Ιησούς συνέχισε το ίδιο κάλεσμα στην επίγεια διακονία Του:
Όταν ο Ιησούς ανέκραξε στο σταυρό «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι», αποκάλυψε την πονεμένη καρδιά Του (Λουκά [κγ΄] 23:34). Έπειτα πρόσθεσε: «Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλειπες;» (Ματθαίον [κζ΄] 27:46). Λίγο μετά ο Ιησούς παρέδωσε τη ζωή Του και πέθανε με ραγισμένη καρδιά (Ιωάννην [ιθ΄] 19:30,34). Ο σταυρός αποκαλύπτει πόσο ο Θεός θέλει να σώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα.
Αλλά παρά την ισχυρή αυτή απόδειξη της θείας αγάπης, πολλοί επιμένουν να μην επιστρέψουν στον Ιησού. Και αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία, τελικά θα καταστραφούν με φωτιά. Θα είναι μια εποχή σπαραγμού για τον Ιησού καθώς θα βλέπει τη φωτιά να κατακαίει εκείνους για τους οποίους πέθανε να τους σώσει.
Ο Ιησούς θέλει όλοι να σωθούν και να διαφύγουν την καταστροφή της διαφθαρμένης από την αμαρτία γης.
Όσο η αμαρτία κυριαρχεί σε αυτόν τον κόσμο, η ανθρώπινη αθλιότητα θα συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται. Έτσι, η αμαρτία πρέπει τελείως να καταστραφεί. Αν οι άνθρωποι αρνούνται να εγκαταλείψουν τις αμαρτίες τους, θα καούν με αυτές «εις την λίμνην του πυρός» (Αποκάλυψις [κ΄] 20:14,15). Ο τελευταίος σπαραγμός του Ιησού έρχεται όταν πρέπει τελικά να εξαλείψει το κακό, να θέσει τέλος στην αμαρτία, και να καταστρέψει εκείνους που έμειναν προσκολλημένοι στην αμαρτία, και τους οποίους ήθελε να σώσει με το θάνατό Του.
2. ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΙΕΙ Η ΚΟΛΑΣΗ;
Αντίθετα προς μερικές δημοφιλείς απόψεις, ο Θεός δεν έχει φωτιά να καίει σε κάποιο μέρος με το όνομα «κόλαση», όπου οι αμαρτωλοί πηγαίνουν μετά το θάνατο. Θα υπάρξει κόλαση όταν αυτή η γη θα μεταβληθεί σε λίμνη πυρός. (Β΄ Πέτρου [γ΄] 3:9-13). Οι ασεβείς δε βυθίζονται μέσα στην κόλαση τη στιγμή του θανάτου. Ο Θεός θα εκτελέσει την απόφαση Του στην ημέρα της τελικής κρίσης στο τέλος των χιλίων ετών (Αποκάλυψις [κ΄] 20:9-15).
Επίσης υποβάλλει και τον πλανήτη μας στην κάθαρση με φωτιά.
Ο Θεός ποτέ δεν προγραμμάτισε η ζωή του ανθρώπου να καταλήξει στη φωτιά της κόλασης. Αλλά όταν οι άνθρωποι αρνούνται να αποχωρισθούν από το Σατανά και επιμένουν στις αμαρτίες τους, τελικά θα υποστούν τις συνέπειες της εκλογής τους.
Πού λέει ο Ιησούς ότι θα είναι η καιγόμενη κόλαση;
Τα ζιζάνια και οι κακοποιοί δεν καίγονται πριν από το τέλος του κόσμου. Πριν εκφωνηθεί αυτή η απόφαση, ολόκληρο το σύμπαν πρέπει να βεβαιωθεί ότι ο Θεός υπήρξε δίκαιος στις σχέσεις Του με τους ανθρώπους. Στη μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά, ο Σατανάς προσπάθησε να αποδείξει στο σύμπαν ότι ο δρόμος της αμαρτίας είναι ο καλύτερος δρόμος. ο Ιησούς απέδειξε ότι ο δρόμος της υπακοής είναι το κλειδί της πιο ικανοποιητικής ζωής. Αυτή η απόδειξη φθάνει στο αποκορύφωμά της με την καταδίκη του Σατανά, των πονηρών αγγέλων και των ασεβών ανθρώπων κατά τη συντέλεια του αιώνος.
Στα τέλη των χιλίων ετών, αφού οι άγγελοι έχουν ανοίξει τα κατάστιχα και το μέρος του κάθε ατόμου έχει παιχθεί σε αυτό το μεγάλο δράμα, ο Θεός θα ρίξει το Σατανά, το θάνατο, τον Άδη και όλους οι οποίοι δε βρέθηκαν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής στη λίμνη του πυρός (Αποκάλυψις [κ΄] 20:15).
Σύμφωνα με το επόμενο εδάφιο (Αποκάλυψις [κα΄] 21:1), αφού ο Θεός καθαρίσει τη γη από την αμαρτία με φωτιά, δημιουργεί «νέον ουρανόν και νέαν γην».
3. ΓΙΑ ΠΟΣΟΝ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΚΑΙΕΙ Η ΚΟΛΑΣΗ;
Πολλοί πιστοί θεωρούν ως δεδομένο ότι οι φωτιές της κόλασης δε σβήνουν ποτέ, με αποτέλεσμα τα αιώνια βάσανα. Σαν παράδειγμα δίνουμε την εικόνα της κόλασης που περιγράφει ο Ιωνάθαν Έντουαρντς:
«Η κόλαση είναι τώρα ένας χώρος βασάνων όπου ο Ύψιστος Θεός φυσάει τις φλόγες της φωτιάς . . . Φωνάζεις για έλεος και κουδουνίζουν οι αλυσίδες του μαρτυρίου σου, αλλά ο Θεός κάθεται αδιάφορος, βλοσυρός και οργίλος στο θρόνο Του, απολαμβάνοντας τα βάσανα των καταδικασμένων.»
Λίγοι πιστοί σήμερα αισθάνονται άνετα από αυτή την απαίσια απεικόνιση ενός οργίλου Θεού. Παραταύτα, πολλοί ακόμη δέχονται την ιδέα μιας αιώνιας κόλασης ως δήθεν διδασκαλία της Γραφής. Ας δούμε προσεκτικά τα εδάφια που περιγράφουν τη στάση του Θεού απέναντι στην αμαρτία και στον αμαρτωλό.
Προσέξτε ότι «όλεθρος αιώνιος» δεν είναι το ίδιο με «βάσανα αιώνια». Σημαίνει καταστροφή μια για πάντα, αιώνιο θάνατο. Το αποτέλεσμα της αιώνιας καταστροφής είναι αιώνιος θάνατος. Κοιτάξτε τι λέγει ο ίδιος ο Χριστός για την κόλαση:
Ο Ιησούς βεβαιώνει ότι και το σώμα και η ψυχή καταστρέφονται στη γέενα (κόλαση). Στην επί του Όρους Ομιλία Του, όταν ο Ιησούς μίλησε για τη μοίρα της ανθρωπότητας στο τέλος των αιώνων, αναφέρθηκε στη στενή πύλη την «φέρουσα εις την ζωήν», και πρόσθεσε ότι είναι «ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν» (Ματθαίον [ζ΄] 7:13,14).
Στο πιο γνωστό βιβλικό εδάφιο (Ιωάννην [γ΄] 3:16) ο Ιησούς εξηγεί ότι ο Θεός «έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». Δύο πεπρωμένα εκ διαμέτρου αντίθετα: αιώνια ζωή και αιώνια απώλεια.
Από αυτά τα εδάφια της Γραφής πρέπει να συμπεραίνουμε ότι η κόλαση καταλήγει στο θάνατο των ασεβών. Είναι και άλλα εδάφια που μας το βεβαιώνουν: «Το δε σπέρμα των ασεβών θέλει εξολοθρευθή» (Ψαλμοί [λζ΄] 37:28), «ούτοι όμως (οι άδικοι) . . . θέλουσι καταφθαρή» (Β΄ Πέτρου [β΄] 2:9,12), «οι ασεβείς θέλουσιν εξολοθρευθή,. . . εις καπνόν θέλουσι διαλυθή» (Ψαλμοί [λζ΄] 37:20).
Ο απόστολος Πέτρος μίλησε για «την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων» (Β΄ Πέτρου [γ΄] 3:7). Και ο απόστολος Παύλος προσθέτει: «είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού. των οποίων το τέλος είναι απώλεια» (Φιλιππησίους [γ΄] 3:18,19).
Ο σκοπός της τελικής τιμωρίας, η λίμνη του πυρός, είναι να απαλλάξει τον κόσμο από την αμαρτία και όχι να διατηρήσει την αμαρτία για πάντα. Είναι αδιανόητο να φαντασθούμε ότι ο Χριστός που έκλαψε για την τύχη της αμετανόητης Ιερουσαλήμ και που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, να διέρχεται την αιωνιότητα βλέποντας την αγωνία των καταδικασμένων. Η Γραφή μας βεβαιώνει ότι η κόλαση έχει ένα τέλος:
Οι ασεβείς δε θα καίγονται στην αιωνιότητα. Η φωτιά θα τους κάνει στάχτη. «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους [ς΄] 6:23), και όχι αιώνια ζωή σε φλεγόμενη κόλαση.
Στο τέλος των χιλίων ετών κάθε αμαρτωλός, ωθούμενος από το διάβολο, καταβάλλει μια ύστατη προσπάθεια να νικήσει το Θεό και να καταλάβει τη Νέα Ιερουσαλήμ (Αποκάλυψις [κ΄] 20:7-10). Τότε ο Θεός ρίχνει φωτιά από τον ουρανό και εξαλείφει το Σατανά, την αμαρτία και εκείνους που επέμεναν στην αμαρτία.
Μερικοί φαντάζονται αυτές τις περιγραφές ότι «ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά, και το πυρ δεν σβύνεται» (Μάρκον [θ΄] 9:48) με την έννοια ότι η φωτιά του βασανισμού και τα σκουλήκια της συνείδησης θα κατατρώγουν αιώνια τους καταδικασμένους. Αλλά τα λόγια του Ιησού είναι παρμένα από τον Ησαΐα [ξς΄] 66:24, όπου περιγράφεται η απαίσια σκηνή, τα σκουλήκια να τρώνε τα πτώματα και η φωτιά να τα αποτελειώνει. Το θέμα εδώ είναι η πλήρης καταστροφή. Η φωτιά δε σβήνει και τα σκουλήκια δεν πεθαίνουν μέχρις ότου δεν αφήσουν τίποτε. Ο Ιησούς λέει ότι αυτή η φωτιά είναι άσβεστη (Ματθαίον [γ΄] 3:12). Καμιά πυροσβεστική υπηρεσία δεν είναι ικανή να τη σβήσει μέχρις ότου αυτή ολοκληρώσει την καταστροφή.
Ο Θεός υποσχέθηκε ότι μετά από αυτή την καθαρτήρια φωτιά θα αναδυθεί μια εξαγνισμένη νέα γη για κατοικία των λυτρωμένων:
Τι μέρα θα είναι εκείνη! Κάθε αιτία πόνου θα έχει εξαφανισθεί. Ο Θεός θα εξαλείψει τις πληγές της αμαρτίας από κάθε καρδιά «και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων». Η ευτυχία μας θα είναι ολοκληρωμένη, και ο Χριστός θα χαίρεται μαζί με το λαό Του.
4. Η ΛΕΞΗ «ΑΙΩΝΙΑ» ΣΤΗ ΓΡΑΦΗ
Τώρα ας πάμε σε κάποια κείμενα, όπου μερικοί δέχονται ότι αυτά υποστηρίζουν την αιώνια καιγόμενη κόλαση. Πολλοί Χριστιανοί βρίσκουν την ιδέα των ατελεύτητων βασάνων απεχθή, αλλά τη δέχονται εξαιτίας της ερμηνείας που δίνεται σε μερικά εδάφια.
Ήδη έχουμε δει ότι η αιώνια κόλαση στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς (Ματθαίον [κε΄] 25:46), δεν είναι ατελεύτητη φωτιά αλλά αιώνιος όλεθρος (Β΄ Θεσσαλονικείς [α΄] 1:9). Η τιμωρία και τα αποτελέσματά της είναι αιώνια – απολήγουν στον αιώνιο θάνατο.
Ένα άλλο εδάφιο που αναστατώνει τους ανθρώπους είναι όταν ο Χριστός μίλησε για «το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού» (Ματθαίον [κε΄] 25:41). Αιώνιο σημαίνει ατελεύτητη κόλαση; ας δούμε την ίδια φράση σε άλλα εδάφια.
Τα Σόδομα και Γόμορρα και οι γύρω πόλεις «πρόκεινται παράδειγμα τιμωρούμεναι με το αιώνιον πυρ» (Ιούδα 7). Φυσικά, αυτές οι πόλεις δεν εξακολουθούν να καίγονται. Αλλά η φωτιά ήταν αιώνια με την έννοια ότι τα αποτελέσματά της ήταν αιώνια καταστροφή. Ο Θεός «κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι» (Β΄ Πέτρου [β΄] 2:6). Οι ασεβείς των Σοδόμων και Γομόρρων δεν εξακολουθούν να βασανίζονται στους Αγίους Τόπους όπου αυτές οι πόλεις υπήρξαν, αλλά έγιναν στάχτη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όμως η φωτιά που τους έκαψε, είναι αιώνια στα αποτελέσματά της – αιώνια καταστροφή. Να θυμάσαι τη διάκριση: αιώνια σημαίνει αιώνια τιμωρία, όχι αιώνια τιμωρούμενος.
Επειδή το βιβλίο της Αποκάλυψης χρησιμοποιεί συμβολική γλώσσα, μερικά κείμενά της παρανοούνται. Παράδειγμα: «Και ο καπνός του βασανισμού αυτών (των ασεβών) αναβαίνει εις αιώνας αιώνων». Φυσικά αυτό ακούγεται σαν βάσανα χωρίς τέλος. Αλλά και πάλι ας αφήσουμε τη Γραφή να εξηγήσει το εαυτό της.
Ο προφήτης Ησαΐας χρησιμοποίησε το ίδιο λεκτικό μιλώντας για τις κρίσεις του Θεού κατά της αμαρτωλής Ιδουμαίας. Είπε: «Η γη αυτής θέλει κατασταθή πίσσα καιομένη. νύκτα και ημέραν δεν θέλει σβεσθή. ο καπνός αυτής θέλει αναβαίνει ακαταπαύστως» (Ησαΐας [λδ΄] 34:9,10). Η γη της Ιδουμαίας δεν εξακολουθεί να καίγεται και σήμερα. Η φωτιά έσβησε πριν χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός χρησιμοποίησε ποιητική γλώσσα για να δώσει έμφαση στην ανεπανόρθωτη καταστροφή ως αποτέλεσμα αυτής της κρίσης.
Στην Έξοδο [κα΄] 21:6 γίνεται λόγος για το δούλο με τρυπημένο αυτί ως ένδειξη ότι θα δουλεύει στον κύριό του «διαπαντός», που σημαίνει «ενόσω ζει».
Ας προσέξουμε λοιπόν να κατανοήσουμε πώς και πότε η Γραφή χρησιμοποιεί συμβολική και ποιητική γλώσσα. Ο καπνός που ανεβαίνει από τη λίμνη του πυρός ακατάπαυστα είναι μια έντονη έκφραση της αιώνιας καταστροφής. Η λίμνη η καιομένη με πυρ και θείο είναι ο δεύτερος θάνατος (Αποκάλυψις [κα΄] 21:8). Η κόλαση είναι ένα τέλος. Οι ασεβείς καταναλώνονται. πεθαίνουν. δεν υπάρχουν.
5. ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ;
Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε έναν τέλειο κόσμο, αλλά η αμαρτία έφερε τη φθορά και το θάνατο. Εάν ένα απόγευμα επέστρεφες στο σπίτι σου και το έβρισκες άνω κάτω και με πολλές ζημιές, θα το άφηνες σε αυτή την κατάσταση για πάντα; Φυσικά όχι. Θα το καθάριζες όλο και θα επιδιόρθωνες όλα τα σπασμένα. Ο Θεός θα κάνει το ίδιο. Θα διορθώσει μια για πάντα όσα η αμαρτία κατέστρεψε και μόλυνε, δημιουργώντας μια νέα γη.
Όμως ο Θεός αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα, γιατί η αμαρτία δεν κατέστρεψε μόνο το φυσικό κόσμο, αλλά μόλυνε και τους ανθρώπους. Η αμαρτία ζημίωσε τις σχέσεις μας με το Θεό και μεταξύ μας. Η ανθρωπότητα συνεχίζει να μαστίζεται από κακοποίηση παιδιών, τρομοκρατία, πορνογραφήματα και χίλια άλλα καρκινώματα της ψυχής. Ο Θεός πρέπει κάποια μέρα να καταστρέψει την αμαρτία, επειδή αυτή καταστρέφει τους ανθρώπους. Το δίλημμα του Θεού είναι πώς να εξαλείψει το θανατηφόρο ιό της αμαρτίας από τον κόσμο χωρίς να καταστρέψει όλους τους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από αυτόν. Η λύση Του ήταν να επωμισθεί ο Ίδιος τον ιό. επέτρεψε το καρκίνωμα της αμαρτίας να θανατώσει το Χριστό στο σταυρό. Ως αποτέλεσμα:
Ο Θεός πρόσφερε δωρεάν στον καθένα μας τη λύση Του για την αμαρτία. Αλλά το λυπηρό είναι ότι πολλοί δε δέχονται αυτή τη θεραπεία. Eπιμένουν να παραμείνουν προσκολλημένοι στην αμαρτία. Και ο Θεός δεν εξαναγκάζει κανέναν να διαλέξει το δρόμο για την αιώνια ζωή. Εκείνοι που απορρίπτουν τη λύση Του, τελικά θα καταστραφούν από την ασθένεια. Η πραγματική αιτία για την κόλαση είναι αυτή:
Αποκομμένοι από τον Ιησού – την Πηγή της Ζωής – με δική τους εκλογή, οι ασεβείς ανακαλύπτουν ότι η μόνη επιλογή είναι ο αιώνιος θάνατος.
6. ΤΙ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ;
Αν και η Γραφή δε διδάσκει ότι η φωτιά της κόλασης έχει σαν αποτέλεσμα ατελεύτητα βάσανα, παραταύτα μας δίνει μια ιδέα τι τρομερό είναι να χαθείς.
Οι ασεβείς θα χάσουν. Θα χάσουν την αιώνια ζωή. Θα ριφθούν «εις το σκότος το εξώτερον. εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθαίον [κβ΄] 22:13).
Το τρομερό θα είναι να διαπιστώσεις ότι η χαρά της αιώνιας ζωής με τη συντροφιά του Θεού γλίστρησε από τα χέρια σου και ποτέ δεν θα έχεις την εμπειρία της τέλειας μακαριότητας στους ατελεύτητους αιώνες.
Όταν ο Ιησούς υψώθηκε στο σταυρό με τις αμαρτίες του κόσμου να Τον χωρίζουν από τον Πατέρα Του, αισθάνθηκε την αγωνία της αιώνιας απώλειας. Καθώς οι ασεβείς βλέπουν το μαύρο κενό μπροστά τους, διαπιστώνουν την αιώνια καταστροφή. Πρέπει να πεθάνουν χωρίς την ελπίδα μιας δεύτερης ανάστασης. Συγχρόνως, αναλογίζονται πόσες φορές απώθησαν το Χριστό όταν τους πλησίασε με πρόταση αγάπης. Τελικά, πέφτουν στα γόνατά τους και αναγνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού και την αγάπη Του (Αποκάλυψις [ιε΄] 15:4, Φιλιππησίους [β΄] 2:10,11).
Καθόλου παράξενο που οι συγγραφείς της Βίβλου επιτακτικά τονίζουν τη σπουδαιότητα των αποφάσεών μας.
Δεν μπορώ να φαντασθώ μεγαλύτερη τραγωδία από το να χάσει κανείς την ανεκτίμητη θυσία του Ιησού, εκλέγοντας ο ίδιος την απώλειά του. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε:
Είναι ξεκάθαρες οι εναλλακτικές λύσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε: αιώνια καταστροφή – αιώνιος χωρισμός από το Χριστό, ή αιώνια φιλία μαζί Του που θα εκπληρώσει τις πιο βαθιές επιθυμίες μας. Ποια εκλογή κάνεις για τον εαυτό σου; Γιατί να μην ανακαλύψεις το πεπρωμένο σου κοντά στο Χριστό σήμερα;
Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα του ελέους, της αγάπης και της δικαιοσύνης: Σε ευχαριστώ τόσο πολύ που ο Ιησούς με αγαπάει και έδωσε τη ζωή Του για μένα. Βοήθησέ με τώρα να τοποθετηθώ από την πλευρά της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, και όχι από την πλευρά του αιώνιου θανάτου. Ετοίμασέ με να είμαι με εκείνους που θα γονατίσουν σε λατρευτική στάση στα πόδια του Ιησού όταν Αυτός θα στεφθεί Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων. Κάνε με πιστό σε Σένα και υπάκουο στο Λόγο Σου και στις Εντολές Σου. Προσεύχομαι στο όνομα του Ιησού. Αμήν.