Επί γενεές οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι μάχονται σκληρά μεταξύ τους στη Βόρεια Ιρλανδία αν και οι δύο ορκίζονται υποταγή στη Γραφή. Από την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, οι Χριστιανοί Καθολικοί και οι Μουσουλμάνοι βρίσκονται στα μαχαίρια, συχνά στο όνομα των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους. Χρόνια ατέλειωτα η ένταση στην εκρηκτική Μέση Ανατολή έχει πυροδοτηθεί από Ιουδαίους και Μουσουλμάνους, παρά το γεγονός ότι και οι Μουσουλμάνοι βασίζουν τις διδασκαλίες τους και στην Παλαιά Διαθήκη.
Δεν είναι παράξενο ότι οι άνθρωποι στην εποχή μας είναι επιφυλακτικοί για οποιονδήποτε ο οποίος μιλάει για μια αλήθεια, μια πίστη και ζητάει απόλυτη υποταγή. Αλλά την ίδια στιγμή λαχταρούμε για μια θέση να σταθούμε, μια αλήθεια να πιστέψουμε ολόκαρδα.
Πολλοί σήμερα μας ωθούν να βρούμε την ατομική πίστη μας και μας βεβαιώνουν ότι ο Θεός βρίσκεται κάπου στο βάθος της καρδιάς μας. Αλλά δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό απλώς να επινοήσεις μια αλήθεια καθώς βαδίζεις. Όταν φθάσεις ως εκεί, θα ήταν τρομερό να διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει αλήθεια στον ορίζοντα μεγαλύτερη από τον εαυτό μας.
Αυτό είναι το δίλημμά μας σήμερα. Λαχταρούμε μια θέση με σημασία για να σταθούμε στον κόσμο, και τρομαγμένοι ανακαλύπτουμε ότι είναι κατειλημμένη από φανατικούς.
Ευτυχώς ο Θεός έχει ετοιμάσει στην εποχή μας ένα μήνυμα για μας. Ο Θεός συχνά έδινε μηνύματα για να καλύψει τις ανάγκες των διαφόρων γενεών: ένα μήνυμα για να βοηθήσει τον Αδάμ και την Εύα μετά που η αμαρτία μπήκε στον κόσμο, ένα μήνυμα στον κόσμο πριν από τον κατακλυσμό, μηνύματα στον Ισραήλ όταν η Ασσυρία ή η Βαβυλώνα τους απειλούσαν.
Ο Ιησούς ήρθε με ένα ειδικό μήνυμα για την εποχή Του, και έχει ένα ειδικό μήνυμα για τις ημέρες μας που μας δίνει ένα μέρος για να σταθούμε. Αυτό το βρίσκουμε στα προφητικά βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης. Τα κεφάλαια Αποκάλυψις [ιβ΄] 12 και [ιδ΄] 14 συνοψίζουν το ειδικό μήνυμα για τις ημέρας μας. Στο Τεύχος αυτό και στο επόμενο θα εξετάσουμε σε βάθος αυτό το μήνυμα.
1. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Η ζωή και οι διδασκαλίες του Ιησού ίδρυσαν την ενότητα της πίστης και τη συναδέλφωση στην αποστολική εκκλησία που Αυτός θεμελίωσε. Οι Χριστιανοί της αποστολικής εποχής ήξεραν ποιοι ήταν, και βίωναν την πίστη τους. Είχαν στενή επικοινωνία με τον αναστηθέντα Ιησού. Ο Παύλος περιέγραψε αυτόν το στενό δεσμό σαν σχέση γάμου:
Σύμφωνα με τον Παύλο, η εκκλησία είναι η αγνή γυναίκα, η νύφη του Χριστού. Μια γυναίκα με όλη τη δροσιά και την αγνότητα της ως νύφη είναι το ταιριαστό σύμβολο για την αγαπημένη του Χριστού εκκλησία.
Στην Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιείται ο ίδιος συμβολισμός για να περιγράψει τον Ισραήλ, τον εκλεκτό λαό του Θεού: «την αγάπην της νυμφεύσεώς σου» (Ιερεμίας [β΄] 2:2). Αν και η λέξη «εκκλησία» δε χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη, η Καινή Διαθήκη αναφέρεται στον Ισραήλ ως «εκκλησία εν τη ερήμω» (Πράξεις [ζ΄] 7:38).
Στην Αποκάλυψη ο Ιωάννης περιγράφει την εκκλησία ως γυναίκα:
Αυτή η περιγραφή της γυναίκας δείχνει ότι ο Ιωάννης είχε στη σκέψη του το πέρασμα από τον Ισραήλ το λαό του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης στην εκκλησία Του της Καινής Διαθήκης.
1. Η γυναίκα είναι «ενδεδυμένη τον ήλιον».Αυτό δείχνει μια εκκλησία να λάμπει όπως ο ήλιος το καταμεσήμερο, επειδή περιβάλλεται από την ένδοξη παρουσία του Χριστού που είναι «το φως του κόσμου» (Ιωάννην [η΄] 8:12) και λάμπει μέσα από την εκκλησία Του η οποία με τη σειρά της γίνεται «το φως του κόσμου» (Ματθαίον [ε΄] 5:14).
2. Η γυναίκα έχει τη «σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής». Η σελήνη αντιπροσωπεύει την αντανάκλαση του φωτός του ευαγγελίου στις θυσίες και τελετές του λαού του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη. Η σελήνη που είναι «υποκάτω των ποδών αυτής» δείχνει ότι το αντανακλώμενο φως του Ευαγγελίου της Παλαιάς Διαθήκης εκτοπίσθηκε από την πραγματικότητα της ζωής, της διακονίας, του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού.
3. Η γυναίκα έχει «στέφανον αστέρων δώδεκα». Τα άστρα σωστά αντιπροσωπεύουν τους δώδεκα αποστόλους, ανθρώπους με ευγενικό χαρακτήρα, των οποίων η μαρτυρία για τον Ιησού λάμπει και σήμερα.
Πολύ καθαρά ο Ιωάννης περιγράφει το πέρασμα από το λαό του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης στη χριστιανική εκκλησία της Καινής Διαθήκης που ο Ιησούς ίδρυσε.
Ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα χαρακτηριστικά της γυναίκας, δίνουν έμφαση στη φωτοφόρο διακονία της χριστιανικής εκκλησίας και στον πρωταρχικό ρόλο της να δώσει τα Καλά Νέα.
2. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ
Η εμφάνιση της γυναίκας φέρει επί σκηνής ένα μεγάλο δράμα:
Τρεις κύριες μορφές συμμετέχουν στο δράμα:
1. Η γυναίκα, ήδη προσδιορίσθηκε ως εκκλησία του Θεού.
2. Το παιδίον άρρεν γεννήθηκε από αυτή τη γυναίκα και «ηρπάσθη προς τον θρόνον του Θεού» και «μέλλει να ποιμάνη τα έθνη». Ο Ιησούς Χριστός είναι το μόνο παιδί που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο, αρπάχθηκε στον ουρανό και κάποια ημέρα θα ποιμάνει όλα τα έθνη.
3. Ο δράκων αντιπροσωπεύει το Σατανά.
Η εικόνα γίνεται καθαρή αφού κατανοήσουμε τα σύμβολα. Όταν ο Διάβολος και οι άγγελοί του έχασαν τη θέση τους στον ουρανό, ρίφθηκαν στη γη. Όταν ο Ιησούς γεννήθηκε περίπου 2.000 χρόνια πριν, ο διάβολος προσπάθησε να θανατώσει τον Ιησού, το άρρεν παιδίον, ευθύς μετά τη γέννησή Του. Απέτυχε, και ο Ιησούς «ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού». Τότε ο Σατανάς επιδόθηκε στο να εξουδετερώσει τη χριστιανική εκκλησία που ο Χριστός ίδρυσε. Αλλά απέτυχε να καταστρέψει είτε το Χριστό είτε την εκκλησία Του.
Ο Ιωάννης είχε μια φευγαλέα ματιά του μεγάλου αγώνα μεταξύ Χριστού και Σατανά που μαίνεται εδώ στη γη. Όταν ο αγώνας φθάνει στο κατακόρυφο με τη σταύρωση του Χριστού, ο Ιωάννης ακούει μια ισχυρή φωνή από τον ουρανό:
Ο Ιησούς κατήγαγε μια αποφασιστική νίκη κατά του Σατανά στο σταυρό. Στο σταυρό το σχέδιο της σωτηρίας εξασφαλίσθηκε, ο Θεός προμήθευσε «δύναμη» για να αντισταθούμε στις πανουργίες του Σατανά, «η βασιλεία του Θεού» επιβεβαιώθηκε, και η «εξουσία» του Σωτήρα μας να είναι Αρχιερέας και Βασιλιάς μας επικυρώθηκε.
«Τώρα έγεινε σωτηρία» δηλώνει ότι έφθασε το υπέρτατο γεγονός της σωτηρίας. Η γέννηση του Χριστού – του Σωτήρα αυτού του κόσμου – έλαβε χώρα (εδάφιο 5). Σε πείσμα των άγριων πειρασμών του Σατανά, ο Ιησούς έζησε αναμάρτητη ζωή. Πέθανε και αναστήθηκε νικητής κατά της αμαρτίας και του θανάτου (εδάφιο 10). Ο Σατανάς νικήθηκε για πάντα (εδάφια 7-9). Ο σταυρός εκδηλώθηκε σε όλο το μεγαλείο του (εδάφια 10,11).
Η αναγγελία «τώρα έγεινε σωτηρία» δεν ενδιέφερε μόνο τον Ιωάννη, αλλά το σύμπαν όλο:
Όλοι οι ουρανοί πανηγυρίζουν τη νίκη του Χριστού. Αυτός αφαίρεσε τη διεκδίκηση του Σατανά για μια θέση στον ουρανό, και ένας ηττημένος Σατανάς έχασε για πάντα τις διεκδικήσεις του επάνω στη γη μας. Με το Χριστό, η χριστιανική εκκλησία βαδίζει προς το θρίαμβο.
3. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ
Πριν ο Ιησούς αναληφθεί στον ουρανό, ίδρυσε τη χριστιανική εκκλησία (που συμβολίζεται από τη γυναίκα). Έδωσε τη ζωή Του σ’ αυτήν και τη θυσίασε γι’ αυτήν. Ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό εξασφάλισε στη χριστιανική εκκλησία τη δύναμη να νικήσει το Σατανά.
Ο Χριστός δίνει τώρα τη δύναμή Του – τον καρπό της νίκης Του – στην εκκλησία Του. Με τη δύναμη του σταυρού μπορούμε να κατακτήσουμε την περιοχή η οποία άλλοτε ανήκε στο Σατανά. Όπως ο Ιησούς τελεσίδικα θριάμβευσε κατά του Σατανά στο σταυρό, εξακολουθεί να θριαμβεύει μέσο της εκκλησίας Του.
Τρία χαρακτηριστικά σημαδεύουν το θρίαμβο της εκκλησίας στο διάβα των αιώνων της χριστιανικής εποχής:
1. «Ενίκησαν αυτόν (το Σατανά) διά το αίμα του Αρνίου.» Ο Ιησούς δίπλα στο θρόνο του Θεού καθιστά το αίμα Του αποτελεσματικό στη ζωή των οπαδών Του. Μπορεί να σβήσει τις καταχωρημένες αμαρτίες μας και να μας σώσει με το χυθέν αίμα Του (Α΄ Ιωάννου [α΄] 1:7). Το ζωοδότο αίμα του αναστημένου Σωτήρα μας δίνει δύναμη να ζήσουμε μια έντονη χριστιανική ζωή μέρα με την ημέρα (Α΄ Πέτρου [α΄] 1:18-20). (Για περισσότερη εξήγηση σχετικά με το αίμα του Χριστού, δες Τεύχος 11, Τμήμα 5).
2. «Δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου.» «Το αίμα του Αρνίου» τους έκανε πρόθυμους να πεθάνουν για το Χριστό. Δε δίστασαν μπροστά στο θάνατο. Η επιρροή του σταυρού ικάνωσε τους μάρτυρες να διατηρήσουν το αίσθημα της αποστολής ακόμη και στις αντιξοότητες. Ο Χριστός υπέφερε, και αυτοί πρόθυμα υπέφεραν.
Ακόμη και παιδιά έφθασαν στην ύστατη θυσία. Μια ιστορία μας λέει ότι μια χριστιανή μητέρα ρίχθηκε στα λιοντάρια στην αρένα της Ρώμης επειδή υποτάχθηκε στο Χριστό και όχι στο κράτος. Το κοριτσάκι της ήταν υποχρεωμένο να παρακολουθήσει αυτή την απάνθρωπη σκηνή. Αλλά αντί να υποχωρήσει τρομοκρατημένη, αισθάνθηκε τη θερμή αφοσίωση να βρεθεί και αυτή στην αρένα. Καθώς τα λιοντάρια επιτέθηκαν στη μητέρα της, αυτή φώναξε: «και εγώ είμαι χριστιανή». Οι ρωμαίοι αξιωματούχοι έριξαν και το κορίτσι στα πεινασμένα θηρία.
Ο Τερτυλλιανός, ένας χριστιανός του δεύτερου αιώνα, έγραψε για τους χριστιανούς: «Το έργο της αγάπης μας σημαδεύει, ώστε να πουν οι εθνικοί, ‘Δείτε, πόσο αγαπιούνται, που είναι έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον’.» Οι χριστιανοί που έμειναν πιστοί στην Αλήθεια ακόμη και μπροστά στο θάνατο, αποτελούν παράδειγμα που εμπνέει.
3. «Ενίκησαν αυτόν (το Σατανά). . . διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών.» Όχι απλώς «δια τον λόγον» αλλά «δια τον λόγον της μαρτυρίας» – τη μαρτυρία της ζωής τους, τη ζωντανή μαρτυρία της δύναμης του Ιησού και του ευαγγελίου Του. Στις σκοτεινές ώρες της χριστιανικής εποχής στρατιά ολόκληρη Χριστιανών – από τους πατέρες της πρώτης εκκλησίας μέχρι την εποχή της Μεταρρύθμισης – υπερνίκησαν τα χείριστα που ο διάβολος εκτόξευσε εναντίον τους, απλώς με τη δυναμική μαρτυρία της ζωής τους.
Η Αποκάλυψις [ιβ΄] 12:11 περιγράφει τη νικηφόρο χριστιανική εκκλησία. Η μαρτυρία της καλοσύνης, του θάρρους, της πιστότητας και του θριάμβου τους βρόντησε ανά τους αιώνες και συγκίνησε τον κόσμο.
Αφού ο Σατανάς απέτυχε να εξοντώσει τον Υιόν του Θεού όταν Αυτός έζησε στη γη, τώρα προσπαθεί να Τον εξοντώσει καθώς είναι μέσα στην εκκλησία Του. Στην εκκλησία όμως δίνεται και ενθάρρυνση και προειδοποίηση:
Ακριβώς όπως προλέχθηκε, κατά τον σκοτεινό Μεσαίωνα ο Σατανάς ξεσήκωσε ποταμόν διωγμού για «να σύρη αυτήν ο ποταμός». Αυτός είναι πνευματικός πόλεμος. Θανάσιμος πόλεμος. Ο Σατανάς θέλει να καταστρέψει την επιρροή του Χριστού εξολοθρεύοντας την εκκλησία Του και χρησιμοποιεί κάθε απάτη που μπορεί να επινοήσει. Ο δράκων συμβολίζει κατά πρώτον το Σατανά. Αλλά να θυμάσαι ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί ανθρώπινους παράγοντες στο ρόλο του ως δράκοντας για να επιτεθεί στο λαό του Θεού. Χρησιμοποίησε το ρωμαίο βασιλιά Ηρώδη σε μια προσπάθειά του να φονεύσει το βρέφος-Ιησού, μόλις γεννήθηκε. Χρησιμοποίησε τους θρησκευτικούς αντιπάλους του Χριστού για να Τον καταδιώξει, να Τον παρενοχλήσει και τελικά να εξασφαλίσει το σταυρικό Του θάνατο. Αλλά η φαινομενική νίκη του Σατανά έγινε ο μέγιστος θρίαμβος του Χριστού. Οργισμένος για την ήττα Του στο σταυρό, ο Σατανάς έστρεψε το θυμό του στην εκκλησία που ο Ιησούς ίδρυσε.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν τη σταύρωση του Χριστού, χιλιάδες θανατώθηκαν στο Κολοσσαίο της Ρώμης, στις αρένες, στις πλατείες των πόλεων, στις φυλακές και στα ερημικά κρησφύγετα. Οι κοσμικές εξουσίες ξεκίνησαν αυτή την καταδίωξη.
Αλλά μετά το θάνατο των αποστόλων επήλθε βαθμιαία αλλαγή στην εκκλησία. Κατά το δεύτερο, τον τρίτο και τον τέταρτο αιώνα πολλοί στην εκκλησία αλλοίωσαν και ακόμη απέρριψαν τις αλήθειες που ο Χριστός και οι απόστολοι είχαν διδάξει. Μερικοί αποστάτες ηγέτες άρχισαν να καταδιώκουν τους χριστιανούς εκείνους που επέμεναν στην αγνότητα των διδασκαλιών της Καινής Διαθήκης.
Υπολογίζεται ότι περίπου 50.000.000 πιστοί φονεύθηκαν. Σε μια ανεπιτυχή προσπάθειά του να καταπνίξει την εκκλησία και να την καταστρέψει τελείως, ο διάβολος έστειλε έναν «ποταμόν» καταδιώξεων και ψευδών διδασκαλιών για «να σύρη αυτήν (την εκκλησία) ο ποταμός». Αλλά «εβοήθησεν η γη την γυναίκα. . . και κατέπιε τον ποταμόν» των διωγμών και των ψευδών διδασκαλιών.
Στους διωγμούς του Μεσαίωνα η αληθινή εκκλησία αποχωρίσθηκε από την αποστάτιδα ηγεσία και ζήτησε καταφύγιο «εις την έρημον εις τον τόπον αυτής». Ευτυχώς, ο πιστός λαός του Θεού «έφυγεν εις την έρημον όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού διά να τρέφωσιν αυτήν (την εκκλησία) εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα» (Αποκάλυψις [ιβ΄] 12:6). Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε κατά τα 1.260 χρόνια διωγμού από το 538 μέχρι το 1798 (να θυμάσαι ότι μια ημέρα λογαριάζεται για ένα έτος στη συμβολική γλώσσα των βιβλικών προφητειών, ιδέ Ιεζεκιήλ [δ΄] 4:6).
Αυτές οι δύο χρονολογίες οριοθετούν το χρονικό διάστημα που η καθολική εκκλησία ήταν η ύπατη εξουσία στην Ευρώπη. Το 538 μπήκε σε εφαρμογή η διαταγή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού ο οποίος το 533 είχε αναγνωρίσει την υπεροχή του Πάπα. και το 1798 ο Πάπας πιάστηκε αιχμάλωτος από το Γάλλο στρατηγό Μπερτιέ, οπότε ο Παπισμός έχασε την εξουσία του.
Κατά το σκοτεινό Μεσαίωνα, οι πιστοί στη Βίβλο Χριστιανοί έβρισκαν καταφύγιο όπου μπορούσαν, όπως στις κοιλάδες των Βαλδενσίων στη βορειοδυτική Ιταλία και στη νοτιοανατολική Γαλλία, και στην Κελτική εκκλησία της Αγγλίας. Άνδρες σαν τον Πατρίκιο της Ιρλανδίας, τον Κολούμπα της Ιόνας, τον Είνταν του Λιντισφον, κήρυξαν τον λόγο του Θεού σε μυστικά κέντρα μάθησης όπου εκπαίδευσαν νέους να κηρύξουν το αγνό ευαγγέλιο σε μια εποχή άγνοιας, προκατάληψης, και ανελευθερίας.
Κύλησαν πολλοί αιώνες της εκκλησιαστικής ιστορίας την οποία περιέγραψε με ακρίβεια η Αποκάλυψη, και τώρα ερχόμαστε στην εποχή μας – στην αληθινή εκκλησία του Χριστού μετά το 1798.
4. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Όπως θα αναμενόταν, ο δράκοντας εξακολουθεί να είναι οργισμένος με το λαό του Θεού. Ο μεγάλος αόρατος πόλεμος συνεχίζεται. Πραγματικά, ο Σατανάς ετοιμάζει τη μεγαλύτερη επίθεσή του κατά της εκκλησίας πριν ακριβώς έρθει ο Ιησούς. Σημείωσε την τελευταία πράξη του δράματος στο κλείσιμο της προφητείας:
Αυτή η προφητεία αφορά στις ημέρες μας. Ο Σατανάς είναι οργισμένος. διεξάγει πόλεμο «με τους λοιπούς του σπέρματος» της γυναίκας – δηλαδή με το σημερινό λαό του Θεού. Σημείωσε ότι η τελευταία χριστιανική εκκλησία έχει κάποια χαρακτηριστικά σημεία: «τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»
1. Αυτοί οι πιστοί των εσχάτων ημερών έχουν «την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού». Προσκολλημένοι πιστά στις αγνές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού, μαρτυρούν για τον Ιησού μέσα από μια δυναμική χριστιανική ζωή. Ανακάλυψαν ότι οι μεγάλες αλήθειες της Γραφής αφυπνίζουν την αγάπη και την αφοσίωση στο Χριστό. Άνθρωποι πονετικοί, θέλουν να μοιρασθούν και με άλλους τη χαρά της ζωής με το Χριστό.
2. Αυτοί οι Χριστιανοί των εσχάτων ημερών είναι ο λαός της προφητείας. Έχοντας «την μαρτυρίαν του Ιησού», ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης (Αποκάλυψις [α΄] 1:1-3). Η τελευταία ομάδα των πιστών λαμβάνει ένα παρόμοιο χάρισμα: Άμεσες μαρτυρίες από το Θεό μέσα από έναν επίγειο αγγελιοφόρο. Ο Ιωάννης προσδιορίζει τη μαρτυρία του Ιησού ως το πνεύμα της προφητείας (Αποκάλυψις [ιθ΄] 19:10). Αυτό το χάρισμα της προφητείας τούς δίνει μια καθαρή ενόραση της αποστολής τους και του τελικού προορισμού τους.
3. Αυτοί οι χριστιανοί των εσχάτων ημερών ταυτίζονται επίσης με «τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού». Αυτοί όχι μόνον υπερασπίζονται την ακεραιότητα των Δέκα Εντολών, αλλά και υπακούουν σε αυτές. «Η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμαίους [ε΄] 5:5). Η αγάπη του Θεού οδηγεί στην πρόσχαρη υποταγή (Ρωμαίους [ιγ΄] 13:8-10).
Η αποστολική εκκλησία επέδειξε υπακοή στις εντολές του Θεού, και οι Χριστιανοί των εσχάτων ημερών κρατούν την ίδια στάση ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού και της πρώτης εκκλησίας στην υπακοή των εντολών του Θεού. Αυτή η στάση προκαλεί τον εχθρό μας, το δράκοντα. Ο διάβολος διεξάγει πόλεμο «με τους λοιπούς του σπέρματος» της γυναίκας, επειδή αυτοί μαρτυρούν για μια μεγάλη αλήθεια: η γνήσια αγάπη προς το Θεό δημιουργεί υπάκουους μαθητές. Όπως ο Χριστός έδωσε την εντολή:
Ανακάλυψες αυτό στη δική σου ζωή; Η ζωή αυτών των Χριστιανών των εσχάτων ημερών δείχνει ότι, με το Χριστό, μπορούμε να αγαπούμε το Θεό με όλη μας την καρδιά και τους συνανθρώπους μας σαν τον εαυτό μας. Αυτές οι αρετές, αγάπη στο Θεό και αγάπη στους ανθρώπους, συνοψίζουν τις Δέκα Εντολές του Θεού (Ματθαίον [κβ΄] 22:35-40).
Η τετάρτη από αυτές τις εντολές ζητάει από μας να τηρήσουμε το Σάββατο, την έβδομη ημέρα της εβδομάδας. Αφού η αγάπη για τον Ιησού έβαλε όλες τις εντολές στην καρδιά τους, αυτοί οι χριστιανοί των εσχάτων ημερών είναι τηρητές του Σαββάτου. Ο διάβολος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να βγάλει την τετάρτη από τις Δέκα Εντολές που ο Θεός είχε γράψει πάνω σε πέτρινες πλάκες, αλλά δεν μπόρεσε να την αποσπάσει από τις καρδιές των πιστών. Ο Θεός έχει ένα κίνημα στις έσχατες μέρες που οδηγεί τους ανθρώπους πίσω στην τήρηση των Εντολών, χωρίς εξαίρεση καμιάς. Ο Θεός έχει μια εκκλησία στις έσχατες ημέρες που καλεί τους ανθρώπους πίσω στην υποταγή σε Αυτόν. Το Σάββατο αποτελεί σύμβολο ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός και Κύριος αυτού του κόσμου καθώς και της ζωής του καθενός μας. Και το Σάββατο βρίσκεται στο κέντρο της τελευταίας κλήσης προς το λαό Του στην Αποκάλυψη κεφάλαια [ιβ΄] 12 μέχρι [ιδ΄] 14.
Όλα τα μέσα του ουρανού είναι στη διάθεση των Χριστιανών των εσχάτων ημερών, οι οποίοι περιγράφονται σε αυτά τα κεφάλαια. Ίσως να φαίνονται απομονωμένοι από τον κόσμο, αλλά οι προσευχές τους καλούν στρατιά ουράνιων αγγέλων στο πλευρό τους. Ο ζων Σωτήρας είναι ο μόνιμος σύντροφός τους, και το Άγιο Πνεύμα εργάζεται για να τους δυναμώνει. Η υπόσχεση είναι βέβαιη. Θα νικήσουν το Σατανά «διά το αίμα του Αρνίου, και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών» (Αποκάλυψις [ιβ΄] 12:11).
Θέλεις να είσαι ένας από αυτούς τους Χριστιανούς των εσχάτων ημερών «τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού»; Γιατί δεν παίρνεις αυτή την απόφαση ακριβώς τώρα;
Ουράνιε Πατέρα: Πόσο Σε ευγνωμονώ για τη σαφή βιβλική μαρτυρία που μας δίνεις πώς να αποτελέσουμε μέρος του λαού του Θεού των εσχάτων ημερών που είναι νικητές. Βοήθησέ με να υποτάξω τη ζωή μου στο αιώνιο ευαγγέλιο, να τηρήσω τις εντολές και την πίστη του Ιησού. Κράτησέ με κοντά στον Ιησού να διάγω μια ζωή απόλυτης υποταγής και εμπιστοσύνης στην αιώνια χάρη. Στο όνομα του Ιησού προσεύχομαι. Αμήν.