Όταν ένα παλικάρι από τη Σκοτία, ο Πέτρος Μάρσαλ χάθηκε σε ένα χερσότοπο μια κατασκότεινη νύχτα, ο Θεός τον κάλεσε με το όνομά του: «Πέτρο!» Όταν ξανακούσθηκε η ουράνια φωνή, ο Πέτρος σταμάτησε επιτόπου, κοίταξε κάτω και διαπίστωσε ότι ένα βήμα ακόμη και θα έπεφτε σε ένα εγκαταλειμμένο λατομείο.
Δε θα ήταν όμορφο να ακούγαμε το Θεό να μας καλεί με το όνομά μας; Δε θα ήταν σπουδαίο να καθόταν κοντά μας σαν ένας σύντροφος και να είχαμε μαζί Του μια φιλική συζήτηση για τις προσπάθειές μας και για τα όνειρά μας;
1. ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Είτε το πιστεύεις είτε όχι, μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά στον Ιησού τώρα, από ό,τι αν ζούσε εδώ ως ένα ορατό πρόσωπο. Να έχουμε το Χριστό σωματικά στην πόλη μας, φυσικά θα ήταν θαυμάσιο, αλλά σκέψου το πλήθος που θα συνωστιζόταν για να Τον δει, σκέψου τις απαιτήσεις του κόσμου για το χρόνο Του. Ένα άτομο θα το θεωρούσε προνόμιο να έχει στη ζωή Του μια ολιγόλεπτη άμεση συνομιλία μαζί Του. Ο Χριστός οπωσδήποτε επιθυμεί να καλλιεργήσει προσωπικές σχέσεις με τον καθένα μας. και αυτό ακριβώς κάνει στον ουρανό για μας.
Ο Ιησούς ήταν κοντά στον Πέτρο Μάρσαλ στην άκρη του λατομείου. Τον κατεύθυνε να γίνει ποιμένας σε μια μεγάλη εκκλησία στο κέντρο της Ουάσιγκτον και εφημέριος στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Και, επειδή ο Ιησούς δεν περιορίζεται σε ένα μέρος όπως όταν ήταν στη γη, βρίσκεται κοντά σε όποιον Τον θέλει, και γίνεται οδηγός του.
Ποια ενθαρρυντική υπόσχεση έδωσε ο Ιησούς στους οπαδούς Του πριν αναληφθεί;
Τι κάνει ο Χριστός στον ουρανό, ώστε να είναι «μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας»;
Σημείωσε τις διαβεβαιώσεις να έχουμε τον Ιησού ως προσωπικό μας αντιπρόσωπο στον ουρανό: «πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών». «Δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών». «Να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας». Με τον Ιησού ως αρχιερέα μας, δεν είμαστε πια αποκομμένοι από τον ουρανό. ο Χριστός μας εισάγει στην παρουσία του Θεού. Καθόλου λοιπόν παράξενο που μας δίνεται η παρότρυνση να «πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος.»
Ποια θέση κατέχει ο Ιησούς στον ουρανό;
Ο Χριστός που μας καταλαβαίνει, είναι ο προσωπικός μας αντιπρόσωπος στο θρόνο «εν δεξιά του Πατρός».
Πώς η ζωή του Χριστού Τον ετοίμασε να είναι αρχιερέας μας;
Ο «Αδελφός» μας που μοιράσθηκε την ανθρωπότητά μας και πειράστηκε όπως εμείς, είναι τώρα ο Αρχιερέας μας στα δεξιά του Πατέρα. Έχοντας ομοιωθεί με μας, γνωρίζει τι περνάμε. Και Αυτός πείνασε, δίψασε, εξαντλήθηκε. Αισθάνθηκε την ανάγκη για συμπάθεια και κατανόηση. Πέρασε από την εμπειρία της αγωνίας και του έντονου πειρασμού. Αλλά πάνω από όλα είναι ο ιερέας μας επειδή, ως Αμνός του Θεού, πέθανε για τις αμαρτίες μας.
Ως «Αμνός του Θεού» για θυσία, ο Ιησούς γνώρισε φριχτούς πόνους. υπέφερε και φυσικά και συναισθηματικά.
Ο Ιησούς ανέλαβε την ευθύνη για τις αμαρτίες μας και πέθανε στη θέση μας. Ο καθένας μας μπορεί να δεχθεί με πίστη την πληρωμή Του για το χρέος της αμαρτίας μας. Αυτό είναι το ευαγγέλιο, τα καλά νέα για όλους τους ανθρώπους, παντού και σε κάθε εποχή.
Ένας ποιμένας της Βιβλικής Σχολής μας μάς είπε μια προσωπική πείρα του: «Κάποτε το δάχτυλο της τρίχρονης κόρης μας μάγκωσε σε μια πτυσσόμενη καρέκλα και έσπασε το κόκαλο. Καθώς την πηγαίναμε στο γιατρό, φώναζε από τους πόνους και σπάραζε την καρδιά μας. Αλλά και η πεντάχρονη κόρη μας αναστατώθηκε. Μετά που ο γιατρός περιποιήθηκε το τραύμα και βάλαμε τη μικρή στο κρεβάτι, δε θα ξεχάσω αυτά που μου είπε η μεγάλη μέσα στα αναφιλητά της: ‘Μπαμπά, θα ευχόμουν να ήταν το δικό μου δάχτυλο’.»
Όταν όλη η ανθρωπότητα τσακίστηκε από την αμαρτία και καταδικάσθηκε στον αιώνιο θάνατο, ο Ιησούς δεν είπε: «Πατέρα, αυτό να συνέβαινε σε μένα», αλλά πριν η ανθρωπότητα καταδικασθεί, Αυτός είχε αναλάβει την καταδίκη της προσφέροντας τον εαυτό Του να πεθάνει στο σταυρό. Ο Σωτήρας μας γνώρισε κάθε αγωνία και πόνο που πέρασε ο καθένας μας, και ακόμη περισσότερο!
2. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Όταν ο λαός Ισραήλ στρατοπέδευσε στους πρόποδες του όρους Σινά, ο Θεός υπέδειξε στο Μωυσή να κατασκευάσει μια φορητή σκηνή – τη σκηνή του μαρτυρίου ή αγιαστήριο, «κατά τον τύπον αυτών τον δειχθέντα εις σε επί του όρους». (Έξοδος [κε΄] 25:40). Περίπου 500 χρόνια αργότερα, ο πέτρινος ναός του βασιλιά Σολομώντα αντικατέστησε τη σκηνή του μαρτυρίου. Αλλά αυτός κατασκευάσθηκε με το ίδιο ακριβώς σχέδιο όπως και το φορητό αγιαστήριο.
Ο Θεός έδωσε λεπτομερείς κατευθύνσεις για το σχεδιασμό του επίγειου αγιαστηρίου και πώς αυτό θα λειτουργούσε. Αυτές οι τελετές της Παλαιάς Διαθήκης δίδασκαν στους Εβραίους με απεικονίσεις όσα η Καινή Διαθήκη παρουσιάζει ως πραγματικότητες μέσα από τη ζωή και το θάνατο του Χριστού και μέσα από τη διακονία Του ως Αρχιερέα μας.
Όταν ο Θεός έδωσε στο Μωυσή τις κατευθύνσεις να κατασκευάσουν το αγιαστήριο, ποια ειδική πρόθεση είχε κατά νου;
Η αμαρτία επέφερε τον τραγικό χωρισμό των ανθρώπων από το Δημιουργό τους. Το αγιαστήριο ήταν ο τρόπος του Θεού να δείξει πως και πάλι μπορεί να είναι μαζί τους. Αυτό δείχνει το σχέδιό Του για τη σωτηρία.
Το αγιαστήριο και αργότερα ο ναός έγιναν το κέντρο της θρησκευτικής ζωής και λατρείας στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης. Οι τελετές του αποκάλυπταν πώς ο Θεός επικοινωνεί με μας και πώς εμείς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με Αυτόν. Κάθε πρωί και βράδυ ο λαός μπορούσε να συγκεντρώνεται γύρω από το αγιαστήριο και να επικοινωνεί με το Θεό μέσα από την προσευχή (Λουκά [α΄] 1:10), απαιτώντας την υπόσχεση: «θέλω εμφανίζεσθαι εις σε» (Έξοδος [λ΄] 30:6).
Ίσως σε ξαφνιάσει ότι η Παλαιά Διαθήκη διδάσκει το ίδιο ευαγγέλιο σωτηρίας όπως και η Καινή Διαθήκη. Ο συμβολισμός του αγιαστηρίου στον Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης απεικονίζει τη διακονία του Ιησού ως Ιερέας μας στο ουράνιο αγιαστήριο. Το αγιαστήριο και οι λειτουργίες του αποκαλύπτουν τι κάνει ο Ιησούς τώρα στον ουράνιο ναό, και τι κάνει τώρα στη γη για να εμπλουτίσει τον καθένα μας και να τον οδηγήσει στην καθημερινή ζωή του.
3. Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ
Εφόσον το επίγειο αγιαστήριο κατασκευάσθηκε με πρότυπο το ναό στον ουρανό, απεικονίζει το ουράνιο αγιαστήριο όπου τώρα λειτουργεί ο Χριστός. Τα κεφάλαια Έξοδος [κε΄] 25 – [μ΄] 40 περιγράφουν με λεπτομέρεια τις λειτουργίες και τελετές του αγιαστηρίου στην έρημο. Μια σύντομη αναφορά του αγιαστηρίου βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη:
Το αγιαστήριο είχε δύο διαμερίσματα, τα Άγια και τα Άγια των αγίων. Έξω και μπροστά στο αγιαστήριο ήταν η αυλή με το χάλκινο θυσιαστήριο όπου οι ιερείς πρόσφεραν θυσίες, και η λεκάνη για να πλένονται.
Οι προσφερόμενες θυσίες στο χάλκινο θυσιαστήριο συμβόλιζαν τον Ιησού, ο οποίος με το σταυρικό Του θάνατο έγινε «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάννην [α΄] 1:29). Όταν ο μετανοημένος αμαρτωλός ερχόταν στο θυσιαστήριο με το ζώο για θυσία και ομολογούσε τις αμαρτίες του, καθαριζόταν. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο αμαρτωλός σήμερα καθαρίζεται με το αίμα του Ιησού, του Αμνού του Θεού.
Στο πρώτο διαμέρισμα – στα Άγια, η επτάφωτος λυχνία έκαιγε μερόνυχτα, συμβολίζοντας τον Ιησού – «το φως του κόσμου» που δε σβήνει ποτέ (Ιωάννην [η΄] 8:12). H τράπεζα με τους άρτους της προθέσεως, ο άρτος της παρουσίας του Θεού, συμβόλιζε ότι ο Θεός ικανοποιεί τη σωματική και πνευματική μας πείνα ως «ο άρτος της ζωής» (Ιωάννην [ς΄] 6:35). Το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος συμβόλιζε την προσευχή του Ιησού για μας στην ίδια την παρουσία του Θεού (Αποκάλυψις [η΄] 8:3,4).
Το δεύτερο διαμέρισμα – τα Άγια των αγίων, περιείχε την επίχρυση κιβωτό της διαθήκης. Αυτή συμβόλιζε το θρόνο του Θεού. Το ιλαστήριό της συμβόλιζε τη μεσιτεία του Χριστού για τους αμαρτωλούς ανθρώπους που παρέβηκαν τον ηθικό νόμο του Θεού. Οι δύο πέτρινες πλάκες όπου ο Θεός με το δάχτυλό Του είχε γράψει τις Δέκα Εντολές, φυλάγονταν κάτω από το ιλαστήριο. Τα χρυσά χερουβείμ της δόξας στέκονταν πάνω από το ιλαστήριο, στις δύο άκρες της κιβωτού. Ένα ένδοξο φως έλαμπε ανάμεσα από αυτά τα δύο χερουβείμ – σύμβολο της παρουσίας του ίδιου του Θεού.
Ένα καταπέτασμα έκρυβε τα Άγια από τα βλέμματα των ανθρώπων καθώς οι ιερείς λειτουργούσαν γι’ αυτούς στην αυλή. Ένα δεύτερο καταπέτασμα βρισκόταν μπροστά στα Άγια των αγίων και έκρυβε το εσωτερικό από τους ιερείς που εισέρχονταν στο πρώτο διαμέρισμα.
Όταν ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό, τι συνέβη στο καταπέτασμα;
Τα Άγια των αγίων, που άλλοτε περιείχαν την κιβωτό της διαθήκης – το σύμβολο του θρόνου του Θεού, πέρασαν στην κοινή θέα με το θάνατο του Ιησού. Τώρα πια κανένα καταπέτασμα δεν ορθωνόταν ανάμεσα στον άγιο Θεό και στον ειλικρινή πιστό. Ο Ιησούς, ο Αρχιερέας μας, μάς εισάγει στην παρουσία του Θεού.
Έχουμε πρόσβαση στην αίθουσα του θρόνου του Θεού επειδή ο Ιησούς είναι ο Αρχιερέας μας στα δεξιά του Θεού. Δε βρίσκεται εκεί για να μας προστατεύσει από τον Πατέρα, αλλά για να μας εισάγει στην παρουσία του Θεού, στη γεμάτη αγάπη καρδιά του Πατέρα. Λοιπόν «ας πλησιάζωμεν». Γιατί; Επειδή ο Θεός μας δέχεται. Όπως είπε ο Ιησούς: «Δεν σας λέγω, ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών. διότι αυτός ο Πατήρ σάς αγαπά» (Ιωάννην [ις΄] 16:26,27).
Αφού ο Σωτήρας μας επέστρεψε στον ουρανό μετά τη διακονία Του στη γη, ο Αποκαλυπτής Ιωάννης είδε ένα όραμα «του ναού του ουρανού» (Αποκάλυψις [ιδ΄] 14:17, [ιε΄] 15:5, [ις΄] 16:17), το πρωτότυπο ουράνιο αγιαστήριο, του οποίου αντίγραφο ήταν η σκηνή του Μωυσή. Στα Άγια των αγίων ο Ιωάννης διέκρινε την κιβωτό της διαθήκης που περιέχει τον αιώνιο ηθικό νόμο του Θεού – τις Δέκα Εντολές (Αποκάλυψις [ια΄] 11:19, Εβραίους [θ΄] 9:4). Ακόμη, παρατήρησε «εν τω ουρανώ. . . επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι έμπροσθεν του θρόνου» (Αποκάλυψις [δ΄] 4:1,5) και «το θυσιαστήριον το χρυσούν» του θυμιάματος (Αποκάλυψις [η΄] 8:3). Και το σπουδαιότερο, είδε τον Ιησού να περπατάει ανάμεσα στις επτά λυχνίες (Αποκάλυψις [α΄] 1:12,13).
4. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ
Όπως το επίγειο αγιαστήριο αποτελούσε μικρογραφία του ουράνιου ναού όπου ο Ιησούς τώρα ιερουργεί για μας, οι λειτουργίες που γίνονταν στο επίγειο αγιαστήριο ήταν επίσης «εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων» (Εβραίους [η΄] 8:5). Αλλά εδώ υπάρχει μια έντονη διαφορά: «Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας» (Εβραίους [η΄] 8:6). Οι ιερείς που υπηρετούσαν στον επίγειο ναό, δεν μπορούσαν οι ίδιοι να συγχωρήσουν αμαρτίες, αλλά στο σταυρό ο Ιησούς «άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού» (Εβραίους [θ΄] 9:26).
Στην Παλαιά Διαθήκη, το βιβλίο Λευιτικόν περιγράφει λεπτομερώς τις λειτουργίες του αγιαστηρίου. Οι ιεροτελεστίες χωρίζονταν σε δύο τμήματα: οι καθημερινές και οι ετήσιες. Το Τεύχος 13 αναφέρεται στις ετήσιες λειτουργίες.
Στις καθημερινές λειτουργίες, οι ιερείς πρόσφεραν θυσίες και για άτομα και για όλο το εκκλησίασμα. Όταν ένα άτομο αμάρτανε, θα έφερνε ένα άμωμο ζώο ως προσφορά για αμαρτία, «και θέλει επιθέσει την χείρα αυτού επί την κεφαλήν της περί αμαρτίας προσφοράς» (Λευιτικόν [δ΄] 4:29).
Όταν ολόκληρο το εκκλησίασμα εμπλεκόταν σε μια παράβαση, ο ιερέας εκτελούσε σχεδόν την ίδια λειτουργία και γι’ αυτούς. Αφού έσφαζε το θυσιαζόμενο ζώο, ο ιερέας έφερνε το αίμα της θυσίας στο αγιαστήριο και τοποθετούσε μέρος αυτού στα κέρατα του θυσιαστηρίου του θυμιάματος. Αυτό το αίμα των θυσιών παρουσίαζε την αλήθεια ότι η αμαρτία επιφέρει το θάνατο και ότι ο αμαρτωλός μπορεί να αποφύγει τον έσχατο θάνατο όταν κάποιος άλλος πεθάνει στη θέση του.
Η θυσία του Χριστού βρίσκεται στο κέντρο του συστήματος του αγιαστηρίου.
Πρώτον, το προς θυσία ζώο έπρεπε να είναι «άμωμον», επειδή αντιπροσώπευε Εκείνον που είναι «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών» (Εβραίους [ζ΄] 7:26).
Δεύτερον, η ενοχή του αμαρτωλού έπρεπε να μεταφερθεί στο αθώο ζώο με την επίθεση των χεριών επάνω στο ζώο και την εξομολόγηση της αμαρτίας. Αυτό συμβολίζει ότι ο Χριστός παίρνει την ενοχή μας στο Γολγοθά. ο αναμάρτητος έγινε «υπέρ ημών αμαρτία» (Β΄ Κορινθίους [ε΄] 5:21).
Τρίτον, το προς θυσία ζώο έπρεπε να σφαχτεί και το αίμα του να χυθεί, επειδή έδειχνε την υπέρτατη ποινή που ο Χριστός υπέστη στο σταυρό.
Αυτό που συνέχεια επαναλαμβανόταν στο αγιαστήριο της Παλαιάς Διαθήκης, έδειχνε το σωτήριο έργο του Χριστού. Έχοντας πεθάνει για τις αμαρτίες μας, «διά του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν» (Εβραίους [θ΄] 9:12).
5. ΓΙΑΤΙ ΑΙΜΑ;
Μερικοί παραπονούνται: «Ο Χριστιανισμός έχει πολύ αίμα». Γιατί «χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις» (Εβραίους [θ΄] 9:22); Γιατί το αίμα είναι τόσο σπουδαίο σύμβολο στη Γραφή;
Εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην είναι ευχάριστη εικόνα, αλλά το αίμα του Χριστού μας μιλάει με πολύ ευφράδεια.
1. ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΖΩΗΣ
Από κάποια άποψη η ζωή του Χριστού είναι πιο σπουδαία από το θάνατό Του. Εάν η ζωή Του δεν ήταν αναμάρτητη, ο σταυρός δε θα είχε κανένα σκοπό. Και εάν δε ζούσε μετά το θάνατό Του, ο θάνατός Του δε θα μας έσωζε, όπως λέει και ο Παύλος:
Όταν ο Χριστός έχυσε το αίμα Του στο σταυρό, έδινε τη ζωή Του για την ανθρωπότητα. πρόσφερε μια ζωή τέλειας υπακοής στη θέση της δικής μας αποτυχίας.
2. ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ
Όταν έχυσε το αίμα Του στο σταυρό, πλήρωνε «τον μισθόν της αμαρτίας» – το θάνατο, τον αιώνιο θάνατο. Γεύθηκε την αγωνία του χωρισμού από τον Πατέρα Θεό. Ο Υιός Θεός βημάτισε μέσα στην ιστορία για να επιφορτισθεί τα αποτελέσματα της αμαρτίας και να αποδείξει πόσο πραγματικά τραγική είναι η παρανομία. Μπορούσε τότε λοιπόν να συγχωρήσει τους αμαρτωλούς χωρίς να ελαχιστοποιεί την αμαρτία.
3. ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο σταυρός αποκαλύπτει πόσο πόνο έφερε η αμαρτία στο Θεό, ο οποίος δεν είναι μια αιμοδιψής θεότητα που ζητάει θυσία. Όταν ο Πατέρας και ο Υιός σπάραζαν στο Γολγοθά, ο Πατέρας έστρεψε το πρόσωπό Του από αγωνία και ο Υιός πέθανε από ραγισμένη καρδιά.
Το αίμα του Χριστού αντιπροσωπεύει ολόκληρο το δράμα της εξιλέωσης, αυτή την καταπληκτική πράξη, ώστε ο Θεός «να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού» (Κολοσσαείς [α΄] 1:20).
6. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ
Αυτές οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης συμβόλιζαν το θάνατο του Χριστού για τις αμαρτίες μας. Το έργο των ιερέων απεικόνιζε τη διακονία του Χριστού ως Αρχιερέα.
Το έργο του ιερέα στο εβραϊκό αγιαστήριο πως συγκρίνεται με αυτό που ο Χριστός κάνει τώρα ως Αρχιερέας στο ουράνιο αγιαστήριο;
Είναι σχεδόν πολύ δύσκολο να κατανοηθεί: ο Χριστός πρόσφερε τον εαυτό Του ως θυσία στο σταυρό του Γολγοθά. Πρόσφερε τον εαυτό Του γιατί δεν μπορούσε να κάνει κάτι λιγότερο.
Ποιο είναι το καθημερινό έργο του Ιησού στο ουράνιο αγιαστήριο;
Ο Ιησούς τώρα «ζει» για να παρουσιάζει το αίμα Του, τη θυσία Του για μας. Τώρα εργάζεται για να σώσει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη από την τραγωδία της αμαρτίας. Μερικοί λαθεμένα υποθέτουν ότι, ως Μεσίτης μας, ο Ιησούς στον ουρανό εκλιπαρεί έναν απρόθυμο Θεό να μας συγχωρήσει. Αντίθετα, ο Θεός με χαρά δέχθηκε τη θυσία του Υιού Του για μας. Ο Πατέρας και ο Υιός συνεργάζονται για να δημιουργήσουν αυτό το μέσον της συνδιαλλαγής.
Ως Αρχιερέας μας στον ουρανό, ο Χριστός κάνει έκκληση στην ανθρωπότητα. Εργάζεται να βοηθήσει τους αδιάφορους να ρίξουν μια δεύτερη ματιά στη χάρη, να βοηθήσει τους απελπισμένους αμαρτωλούς να βρουν ελπίδα στο ευαγγέλιο, να βοηθήσει τους πιστούς να βρουν περισσότερα πλούτη στο Λόγο του Θεού και περισσότερη δύναμη στην προσευχή. Ο Ιησούς διαπλάθει τη ζωή μας σε αρμονία με τις εντολές Του και μας βοηθάει να διαμορφώσουμε χαρακτήρα που να μπορεί να σταθεί στις δοκιμασίες του χρόνου.
Ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για κάθε άτομο που έζησε σε αυτόν τον κόσμο. Και τώρα ως Μεσίτης μας «ζων πάντοτε» οδηγεί τους ανθρώπους να δεχθούν τη θυσία Του για τις αμαρτίες τους. Αλλά οι άνθρωποι είναι και ελεύθεροι να απορρίψουν τη συγχώρηση που ο Ιησούς προσφέρει. Αν και συνδιάλλαξε όλο τον αμαρτωλό κόσμο με τον εαυτό Του στο σταυρό, ο Χριστός δεν μπορεί όμως να μας σώσει αν εμείς δε δεχθούμε τη χάρη Του. Οι άνθρωποι δε θα χαθούν επειδή είναι αμαρτωλοί, αλλά επειδή αρνούνται να δεχθούν τη συγχώρηση που ο Ιησούς προσφέρει.
Η αμαρτία κατέστρεψε τη στενή σχέση που ο Αδάμ και η Εύα κάποτε είχαν με το Θεό. Αλλά ο Ιησούς, ως ο Αμνός του Θεού, πέθανε για να ελευθερώσει τον Αδάμ, την Εύα και όλη την ανθρωπότητα από την αμαρτία, και να αποκαταστήσει τη χαμένη φιλία. Δέχεσαι ως Αρχιερέα σου Αυτόν που ζει για να διατηρήσει τη σχέση αυτή στενή και έντονη;
Η θυσία του Χριστού είναι απερίγραπτα μοναδική. Η ουράνια διακονία του Χριστού είναι ασύγκριτη. Μόνον ο Χριστός φέρει το Θεό πολύ κοντά σε μας. Μόνον ο Χριστός καθιστά δυνατόν το Άγιο Πνεύμα να διαμένει στις καρδιές μας. Κένωσε τον εαυτό Του για να γεμίσει εμάς. Αξίζει μια παρόμοια παραχώρηση από μέρους μας. Ας Τον δεχθούμε ως Σωτήρα και Κύριο της ζωής μας.
Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ σήμερα που ανακάλυψα το ενδιαφέρον Σου για μένα προσωπικά. Σε ευχαριστώ γιατί με τη διακονία του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο κατευθύνεις τη ζωή μου και τη ζωή του λαού Σου παντού. Βοήθησέ με να ανταποκριθώ στην καλοσύνη Σου να με σώσεις και να μου δώσεις καλύτερη ζωή. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.