Ρωμαίους 3:28
Πολλοί χριστιανοί διδάσκουν ότι εφόσον η σωτηρία προσφέρεται μέσο της πίστεως, δεν είναι ανάγκη να τηρούμε τον ηθικό νόμο του Θεού. Άρα και η τήρηση της τέταρτης εντολής δεν είναι αναγκαία. Λησμονούν πως ο ίδιος ο Θεός που έγραψε στο νόμο του Του “ενθυμού την ημέραν του Σαββάτου”, στον ίδιο νόμο έγραψε επίσης “ου φονεύσεις, ου κλέψεις, …”. Φαντασθείτε σε τι είδους κοινωνία θα ζούσαμε εάν οι νόμοι της πολιτείας δεν απέρρεαν από το Θεϊκό νόμο!
Η σωτηρία του ανθρώπου πραγματοποιείται μόνο μέσο της πίστης του στη σταυρική θυσία του Χριστού – χωρίς έργα. Είναι δώρο του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά και η δικαιοσύνη του Χριστού εκδηλώνεται στη ζωή του ανθρώπου με την υπακοή του στο νόμο του Θεού.
Ο νόμος δεν οδηγεί στη σωτηρία, τουναντίον καταδικάζει τον παραβάτη. Η χάρη όμως που απορρέει από τη σταυρική θυσία του Χριστού, απολυτρώνει τον μετανοούντα αμαρτωλό. Ο αμαρτωλός άνθρωπος με μόνο μέσο τη πίστη του στο Χριστό αποκτά δικαιοσύνη μπροστά στο Θεό. Η αξία της δικαίωσης δεν οφείλεται στον άνθρωπο αλλά στον Χριστό. Με πίστη σ’ Εκείνον ο ένοχος αμαρτωλός μετέχει στη θεία δικαιοσύνη. Αλλά αυτή η συμμετοχή του στη σωτηρία δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα οποιαδήποτε καλά έργα.
Πίστη στο Χριστό προϋποθέτει μια προσωπική σχέση με τον Σωτήρα. Μια σχέση αγάπης και ευγνωμοσύνης για το απολυτρωτικό έργο Του. Σημαίνει εμπιστοσύνη και ανεπιφύλακτη υπακοή στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Τότε η θεία χάρις θα μας οδηγήσει σε μία νέα (Ρωμ. 6:4) και ανακαινισμένη (Ρωμ. 12:2) ζωή.
Έτσι ο Παύλος διακηρύττοντας πως η δικαίωση δίνεται μόνο με την πίστη δεν εννοεί πως τα καλά έργα είναι ξένα προς τη ζωή του χριστιανού. Είναι αδύνατο εκεί που υπάρχει σώζουσα πίστη να μην υπάρχουν αγαθά έργα. Τα έργα είναι απόδειξη της αναγέννησης μας – ο καρπός του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. 5:22). Κανένας δεν τονίζει περισσότερο από τον Παύλο ότι η σωτηρία κερδίζεται με την πίστη, αλλά και κανένας δεν επιμένει τόσο όσο ο Παύλος στον καρπό της πίστης (Ρωμ. 2:1, Εφες. 2:10).
Συμπερασματικά ο άνθρωπος σώζεται κατά χάριν, με την πίστη και όχι με τα έργα. Αφού έχει σωθεί, δεν βαδίζει πια στα νεκρά έργα του σαρκικού ανθρώπου, αλλά σε έργα αγαθά με τη δύναμη της χάρης του Ιησού. Άρα η πίστη δεν καταργεί τον ηθικό νόμο.